Nationale Synode: Samen met u, is mijn geloof compleet!

Op deze historische dag in de Dordtse kerk begin ik mijn toespraak met de woorden van een vriend die eens schreef “... I am a missional, evangelical, post/protestant, liberal/conservative, mystical/poetic, biblical, charismatic/contemplative, fundamentalist/Calvinist, Anabaptist/Anglican, Methodist, catholic, green, incarnational, depressed- yet hopeful, emergent, unfinished Christian.”[1]

Misschien past deze beschrijving niet bij mijn profiel: een migranten Pinkstervoorganger! Hoogst waarschijnlijk vraagt u zich nu af: “Wie of wat is dan Samuel Lee?” Toen ik ongeveer dertig jaar geleden besloot mijn leven te geven aan Jezus en Hem te volgen, had ik helemaal geen idee dat er zoveel Christenheden, zoveel verschillende denominaties überhaupt bestonden.

Geboren in het midden oosten, ben ik 40 jaar geleden naar Nederland gekomen — Ik kom uit een regio waar minderheden, zowel Christenen en andersgelovigen, mensen met andere opvattingen of seksuele geaardheid systematisch vervolgd worden: gestenigd, onthoofd of opgehangen! Een dergelijke context, waar religie op een theocratische wijze wordt opgelegd tot op de bodem van je bestaan: wat je moet eten, wat je moet geloven, met wie moet je trouwen? Over gelijke rechten voor vrouwen en mannen kun je ook niet echt over hebben. Vanuit een dergelijke context werd ik opnieuw geboren, geboren in Christus. Denkende dat alle Christenen één zijn, dat ze samen idealen hebben om de wereld mooier maker zoals Jezus dat deed. Weinig wist ik dat er ook binnen het Christelijke geloof mensen zijn die extreme gedachtegangen hebben, die oproepen de Korans te verbranden, en de homoseksuele medemensen te doden. Al gauw ontdekte ik dat er veel concurrentie bestond binnen de Christelijke geloof. Wie heeft gelijk? Welke Bijbelinterpretatie is de juiste en welke denominatie is de ware?

Omdat ik, net - zoals vele anderen in niet-westerse landen, door een bovennatuurlijke ervaring tot geloof ben gekomen, werd ik vanzelfsprekend lid van een pinkstergemeente. Hier werd gebeden voor wonderen, genezingen en praktiseerden ze tongentaal. Tegelijkertijd worstelde ik met Christenen uit andere tradities, die mij probeerden te overtuigen dat ik mij bij hun kerk of denominatie moest aansluiten. Ik koos (en tot nu toe zonder enige spijt) voor de pinksterkerk! Eveneens probeerden sommige pinkster-medegelovigen mij ervan te overtuigen dat de andere denominaties niet echt de juiste zijn. Ik besefte dat binnen mijn pinksterwereld niet iedereen genas na een gebed, en dat sommige mensen die zo gepassioneerd in tongen baden, ook gepassioneerd in staat waren neer te kijken op anderen. We spreken nu over dertig jaar geleden; zo groeide ik tot een pastor, een voorganger die tot op heden al 25 jaar actief is in een onafhankelijke pinksterkerk in Amsterdam onder de migranten, uit Afrika en Azië.

Als voorganger ontdekte ik geleidelijk aan dat de verscheidenheid nog dieper gaat in Nederland: sommige kerken accepteren elkaars doop niet, ze doen niet mee met elkaars heilige maaltijd, het avondmaal. Zelfs nu hebben de conservatieve kerken en de progressieve kerken moeite met elkaar, onder andere vanwege theologische interpretaties omtrent verschillende maatschappelijke vraagstukken zoals: migratie, ongedocumenteerde migranten, of het wel of niet accepteren van medemensen met een andere geaardheid of levenswijze. Hier staan wij dan vandaag op een historisch moment. Als migranten dominee en onafhankelijke pinsterman vraag ik mij af: zijn al deze onenigheden en de ongezonde verscheidenheid het waard? Wat is de waarde van Christen- zijn wanneer wij niet ééns op een menselijke manier met elkaar kunnen omgaan? Wij beweren dat God mens is geworden, hoe meer moeten wij dan streven naar menszijn en naar de mensheid in Christus. Dan pas tellen onze Bijbelse interpretaties en verschillen minder zwaar. God is mens geworden, en dat horen wij ook te zijn.

Wij kunnen en mogen het oneens zijn met elkaar. Gezonde verscheidenheid is juist opbouwend en mooi—er zijn twee dingen die ons binden: Christus en mensheid! In Christus probeer ik mens te zijn, humaan, menselijk! Doctrines, dogma, en Bijbelse interpretaties staan naar mijn mening niet boven Jezus en boven de menselijkheid! Ja, als Christenen zijn wij in de persoon Jezus en in de mensheid met elkaar verbonden.

Ik denk persoonlijk dat het niet de intentie van Jezus was om zoveel Christenheden te stichten die elkaar niet aanstaan. Hij kwam om de mensheid te leren elkaar lief te hebben en dat liefde boven alles staat, ook boven religieuze wetten en regels! De verloren mensheid wordt dan hersteld, opnieuw geboren! Ik leer van Jezus dat menselijkheid boven denominaties uit gaat, of we conservatief zijn of progressief, wij zijn allen gemaakt naar Godsbeeld en in liefde kunnen wij met elkaar omgaan, samenwerken en samen dromen! Tegelijkertijd moet ik wel benadrukken: verschillen zijn goed en verscheidenheid is mooi zolang deze verschillen ons niet afschrijven, zolang ze ons geen kwaad doen en systematisch uitsluiten. Ik hoop dat de verschillen en onenigheden niet onze onderdrukking worden!

400 jaar geleden, konden Afrikanen en Aziaten niet hier in de synode staan —als slachtoffers van kolonialisme en slavernij hadden zij andere problemen waar ze tegen vochten! Het heeft 400 jaar geduurd totdat wij nu hier kunnen staan! Maar vandaag, na 400 jaar, zijn wij hier, in de Dordtse kerk. Misschien is een groot deel van ons conservatief in het Christelijke geloof, maar wij zijn hier en wij wortelen ons in de Nederlandse bodem van Christenheid; wij gaan samen met u verder! Verscheiden, verschillend maar verbonden. Christendom in Nederland sterft niet af, maar krijgt een nieuwe vorm. Er wordt nieuw leven ingeblazen in het Nederlandse Christendom: aan de ene kant door de komst van de migranten en internationale kerken en aan de andere kant via de jongere generatie gelovigen die niet meer denken in denominaties en systemen maar handelen in en uit liefde. Zo gaan wij samen met onze traditionele kerken door. Samen, maken wij er iets moois van, samen bouwen wij aan de droom van Jezus: waar iedereen geliefd is, waar Zijn Bergrede en het gebed werkelijkheid worden –totdat Zijn Koninkrijk kome, Zijn wil geschiede, gelijk in den hemel alzo ook op de aarde!

Tenslotte spreek ik nu, op persoonlijke titel: voor een protestant, een katholiek, orthodox evangelisch, baptist, methodist, PKN, hervormd, gereformeerd, remonstrant, hersteld, liberaal, conservatief, progressief – jullie zijn allemaal mijn zusters en broeders. U bent welkom bij mij en ik hoop ook dat ik welkom ben bij u. Jullie zijn voor mij een verrijking en ik kan veel van u leren. Samen met u, is mijn geloof compleet!

[1]McLaren, D. Brian. A Generous Orthodoxy: Why I am a missional, evangelical, post/protestant, liberal/conservative, mystical/poetic, biblical, charismatic/contemplative, fundamentalist/Calvinist, Anabaptist/Anglican, Methodist, catholic, green, incarnational, depressed- yet hopeful, emergent, unfinished Christian. Grand Rapids: Zondervan (2004).