Corona & de Doornenkroon
Een boodschap voor de Goede Vrijdag en de Pasen
Tijdens deze dagen moet ik vaak reflecteren op het coronavirus; op welke manier kan ik een gezicht geven aan deze menselijke crisis? Al die zieke mensen die nu aan het vechten zijn voor hun leven, hun dierbaren die machteloos toekijken, de lieve mensen in de zorg die hun eigen leven riskeren voor het welzijn van de ander – waar kan ik beginnen en welke plek geef ik dit binnen mijn geloof, als Christen?
Ik moet dan denken aan Jezus die op zijn ezel Jeruzalem binnenkwam en juichend welkom werd geheten – door dezelfde mensen die Hem later in de week dood wensten en in de steek lieten. Het eerste wat Jezus deed was de tempel binnenlopen en in boosheid de tafels van geldwisselaars en duivenverkopers omvergooien. Zo gaf Hij de religieuze mensen duidelijk aan dat het huis van God een huis van gebed is, voor alle volkeren! Misschien is dit wat het coronavirus nu met religie doet: het laat ons beseffen dat religie geen onderneming is, noch is het geloof bedoeld om in vroomheid te leven. De tempel van God, de kerk, is bedoeld voor allen – omdat God de mensen liefheeft, ongeacht wie ze zijn. Misschien moet na de crisis alles anders, en in het bijzonder onze beleving en uitoefening van ons geloof!
<< hoop, geloof en liefde zijn sterker dan de macht van de duisternis en alles zal opnieuw mooi worden...
Verder doet de komst van Jezus in Jeruzalem mij denken aan de door de mens gemaakte systemen van religie, politiek en economie, en misschien zelfs de wetenschap, die op dit moment met het virus geconfronteerd worden. Bij mij komt dan een gevoel op van machteloosheid, misschien zelfs een gevoel van in de steek gelaten worden. Zelfs zijn eigen discipelen kenden Hem niet meer. Machteloos werd Hij overgelaten aan de pijn en de dood aan het kruis – met een doornenkroon die mij erg aan corona doet denken. De corona, de doornenkroon die door de lijdende Geneesheer zelf werd gedragen. Wat een pijn en wat een leed! Deze Doornenkronen Geneesheer zie ik nu opnieuw, in de ogen van een verpleegster, arts, onderzoeker, vakkenvullers, schoonmakers, de zieken, de vluchtelingen en de daklozen. In hen herken ik opnieuw de lijdende Jezus die met ons mee bloedt, mee hoest en mee huilt, getooid met een doornenkroon die ik corona noem.
Als volgeling van Jezus weet ik ook, dat de dood machteloos was tegenover deze Lijdende Vriend aan het kruis. De macht van de doornenkroon kon Hem niet overmeesteren – omdat hoop, geloof en liefde sterker zijn dan de macht van de duisternis. Dít is voor mij de betekenis van de opstanding anno 2020. Ik ben ervan overtuigd dat wij met Christus hier doorheen zullen gaan; de kracht van Liefde zal ons hier doorheen leiden! Door het samen lijden, gezamenlijke vastberadenheid en liefde voor elkaar zullen wij weer opstaan, en alles opnieuw beginnen. Alles zal opnieuw mooi worden, en ieder moment kostbaar. Dan beseffen wij dat het leven zo mooi kan zijn, en leren we alles opnieuw waarderen; van klein tot groot. Opnieuw zullen wij elkaar omhelzen, maar dit keer werkelijk! Ieder “ik hou van jou” zal echt gemeend en gevoeld worden! Dat is de opstanding: het opnieuw geboren worden; opdat de generaties na ons altijd herinnerd zullen worden aan de corona en de doornenkroon.
Ik wens jullie een hoopvolle Goede Vrijdag en het licht van de opgestane Heer toe!
Samuel Lee
.jpg)
